Dag 5: Beklimming Toubkal

Wandeldatum: 9 mei 2010

Startpunt: Toubkal Refuge

Eindpunt: Tamatert

Wandeltijd: 8,5 uur (excl. pauzes)

Afstand: 18 km

Hoogtemeters: +1450m -150m

Tracks: 09-MAY-10 (klim van refuge naar top)   en  09-MAY10 02 (van top via refuge terug naar Tamatert)

BESCHRIJVING WANDELING

Vandaag de toppoging. We startten als eerste om 5:00 uur: het eerste uur de hoofdlampjes op. Iedere keer keek ik achterom, maar ik zag geen andere groepen naderen. Bij navraag achteraf bleek inderdaad dat de volgende groep "pas"om 6 uur vertrokken, en dus geen verlichting nodig had. Trouwens, pas toen we 300m onder de top zaten zag ik een tweede en derde groep naderen.

Het eerste deel van de klim gingen we vooral over de rotsen omhoog, en schoot het mijns inziens niet echt op. Na anderhalf uur waren we op een punt wat van de hut af een pas leek (022), maar dat niet is. Op dit punt wilde de gids rechts aanhouden om verder over de rotsen te klimmen. Ik gaf aan dat ie dat maar lekker moest doen, maar dat ik over de sneeuw ging. Dus stijgijzers onder en stokken uit de rugzak en gaan. Het af en toe steile sneeuwveld tot bijna aan de Toubkalpas op bijna 3000m (024) liep ik in hoog tempo omhoog. Dat ging perfect! De laatste 250 meter omhoog ging over puinhelling (scree) en was erg zwaar; wellicht ook omdat ik toch eigenlijk wel te snel het sneeuwveld bestegen had.

Maar even na 8 uur stonden we als eersten die dag op de top van de hoogste berg van Noord Afrika: Jebel Toubkal (025)! De temperatuur was minus 2 graden celcius, maar de wind maakte de gevoelstemperatuur een stuk kouder. Onze Platypusslang was in ieder geval dichtgevroren, maar gelukkig had ik ook nog een fles drinken en een paar extra (over)handschoenen in de rugzak.

De afdaling verliep voorspoedig. Vooral weer doordat we bij het sneeuwveld de stijgijzers weer onder deden en zo lang mogelijk over de sneeuw tot bijna bij de hut met ijzers onder afdaalden. Onderweg hebben we veel mensen die omhoog kwamen aan kunnen moedigen, vertellen hoever het nog was en wat ze konden verwachten. En hun jaloerse blikken op onze stijgijzers kunnen aanschouwen natuurlijk ;). Behalve van een groep Spanjaarden dan, die ze ook onder hadden.

Vanaf de refuge, waar we vroeg lunchten, daalden we terug af naar Tamatert. Waar we eind van de middag moe maar voldaan aankwamen.