Eind juli 2021 liep ik de Dutch Mountain Trail. Ik deze blog vertel ik mijn ervaringen en deel ik de GPX van de gelopen route. Naast deze meerdaagse tocht liep ik al eerder het Krijtlandpad in deze regio. Dus kan ze nu goed vergelijken, dus dat doe ik ook in dit blog.
De Dutch Mountain Trail is een mooie route van ruim 100km, over nagenoeg alleen over onverharde paden. In 2019 is deze route bedacht en in 2020 ter gelegenheid van Dutch Mountain Film Festival gepresenteerd en in wandelboekje vorm gepresenteerd. Waarom deze route “Dutch” heet, begrijp ik overigens niet helemaal. Immers gaat de route ook een groot deel door Duitsland en België. En op de kaft van het boekje staat “en de Seven Summits” doelend op zeven toppen die je over gaat. Maar meesten (4 vd 7) zijn niet echt zo te ervaren; vind ik: zonder dat je het doorheb passeer je dan de top. En de Vaalserberg (drielandenpunt) wordt niet als top gezien, terwijl dat punt hoger ligt dan de andere zeven topjes van deze route. Maar goed, dit doet niets af aan deze mooie en unieke route.
De route start op het stationnetje Eysgelshoven (tussen Landgraaf en Kerkrade). Via de Wilhelminatoren, over Duitse akkers en langs Duitse Windmolen is de Schneeberg de tweede top. Net voordat je Vaals bereikt. Na ruim 28km verbleef ik in Duitse deels van Vaal in het Campus Boardinghouse. Dit lag pal aan de route, en doe qua naam wellicht goedkoop aan, nou dat was de prijs ook, maar de kamers waren ruim en hadden zelfs een kitchennette. Aanrader dus!
Dag 2 begon direct met de klim van de Vaalserberg, om vervolgens via het Vijlnerbos richting Wahlwiller te gaan. Hier ging de route zelfs door wijngaarden; als wijnliefhebber (zie mijn wijnweblog) kon ik dit zeer waarderen. Hierna naar de Eyserbos, een zendmast op 197m hoogte. Deze top passeerde je, net als de vorige, zonder door te hebben dat je op een top stond. Daarna direct naar beneden, de Geul oversteken, en weer omhoog de Gulperberg op. Hierna vervolgde ik de route naar het zuiden om na 31km dagkilometers, ter hoogte van Eperheide, de DMT te verlaten en Herberg ’t Voshoes op te zoeken. De kamer waren wat gedateerd, maar de gastvrijheid en het heerlijke eten maakten dat meer dan goed. 
De laatste dag liep grotendeels door België. De summits Hakkenberg en Kottenroth passeerde ik meer, dan dat ik het idee kreeg een top te beklimmen. Maar toch was de etappe pittig. Enerzijds omdat het steeds op en af bleef gaan. Maar nog meer omdat – vooral de kilometers na Meehr – het pad slecht begaanbaar was. Dit was veroorzaakt door de hevige regenval en overstromingen van een kleine twee weken daarvoor (de nieuwsberichten daarover zal iedereen gevolgd hebben en zich nog lang herinneren). Na een kleine 30km aangekomen in Eijsden besloot ik om de DMT te laten voor wat ie was en via etappe 1 van het Krijtlandpad mijn weg te vervolgen. Dit deed ik vooral omdat dit wat korter en vlak was: na 30 dagkilometers en heuvels konden die 11km vlak er nog wel bij, maar 14km over de Observant was wat teveel van het goede. Daarbij had ik het deel vanaf het pontje over de Observant en door Encigroeve einde vorige maand gelopen (zie dit blog). Moet wel zeggen dat dit deel KLP erg saai en veel over asfalt ging. Alleen de delen langs de maas gingen over onverhard terrein. Die waren wel indrukwekkend omdat de struiken vol modder, stro en rommel zaten van de overstroming 2 weken daarvoor. Soms tot 2m hoog; raar je te beseffen hoe hoog het water toen even stond en jij daar nu loopt. Maar ook de nog aanwezige geur van modder zorgde voor dit besef. Na een dag van ruim 40km en 8h lopen (ex pauzes) nam in de trein vanaf Maastricht moe maar voldaan huiswaarts.
Via deze link kun je mijn gpx downloaden (rechter muis knop > opslaan als GPX). Hierin staat de ‘officiële’ gedownloade versie van de DMT, een door mij bewerkte versie (omdat ik zag dat de officiële niet altijd helemaal goed/gewest liep), en de door mij gelopen dagetappes. Etappe 1 van het KLP is er ook in opgenomen.
Zoals in de inleiding al gesteld wil (en kan) ik het niet nalaten deze route met het Krijtlandpad te vergelijken. Immers liep ik deze route al twee keer eerder: zie deze blog.
Van beide routes is dus een boekje met kaartjes erin verschenen. Natuurlijk leuk om te hebben, maar als je met de beschrijvingen en kaartje in de hand loopt dan heb je die van DMT nodig. Dit komt omdat de DMT maar zeer bepekt met blauw witte tekens gemarkeerd is, terwijl het KLP zeer goed gemarkeerd is. Zowel van KLP als DMT kun je de gpx online vinden (linkjes zijn naar officiële sites), maar bij DMT bijna een must om erop te lopen.
De routes zijn ongeveer even lang, maar die van DMT gaat wel veel meer over kleine en vooral meer over onverharde paden. Dit maakt hem wel leuker. Maar nadeel is wel dat je veel minder door dorpjes komt, daar waar je nog wat inkopen kunt doen, of even een koffie met vlaai stop kunt doen.
Qua overnachtingsopties zijn die voor het KLP legio, of je nu hotelletje of camping wilt doen. Je hoeft dan nooit (ver) van de route af te wijken. Ook voor de DMT gaat dit prima. Eerst deel van Eygelshoven naar Vaals is wel zeer beperkt hierin, maar verder lukt dat wel.
Hopelijk kun je met bovenstaande afwegingen een keuze maken welke meerdaagse tocht jij door het prachtige Limburgse landschap wilt maken. Of je combineert het beste van deze twee routes, dat is ook mogelijk weet ik uit ervaring
Wandel Weblog 